Mijn beste vriendinnetje, mijn allesje, mijn 2e moeder, mijn kind, mijn Lovely...

Op 10 januari 2013 was daar dan die dag, de dag waar ik zolang tegenop gezien heb, de zwartste dag van mijn leven...ik moest je laten gaan, mijn meisje.

Je kon niet meer en ik kon er niets meer aan doen. Ik heb er alles aan gedaan, ik heb altijd alles voor je gedaan (en gelaten) maar nu was het op.

Je vertelde het me, je gaf het aan. Ik heb naar je geluisterd lieve schat, ik moest wel, ook al wilde ik je nog niet laten gaan.
Lieve schat, je hebt ong. 27 of 28 mogen worden, waarvan ik je 21 jaar in mijn leven heb gehad. 21 jaar om nooit te vergeten, 21 jaar vol lief en leed. Ik kon met je lezen en schrijven, je verstaan zonder woorden, je begrijpen als geen ander.
Jij hebt jezelf aan mij gegeven, jij vertrouwde mij volledig en ook op die vreselijke januari dag vertrouwde je erop dat ik je zou begrijpen, dat ik je zou lezen, dat ik je zou verstaan...en dat heb ik...

Lieve Lovely, mijn allerbeste vriendin, ik weet dat het goed is, ik weet dat ik heb gedaan wat jij me vroeg, maar o wat doet het pijn en o wat mis ik je!

Je blijft altijd bij me, ik draag je bij me en je leeft voort in ons hart.

"Na tranen van verdriet, komt de glimlach van de herinnering"

"En als ik dood ga, huil maar niet
Ik ben niet echt dood moet je weten,
Het is maar een lichaam wat ik achterliet
dood ben ik pas als jij me bent vergeten"

Lieve Lovely, ik vergeet je nooit! - net zoals vele anderen, op een andere manier, want o wat heb jij je naam er bij een ieder in gestampt (soms zelfs letterlijk :-)) -
De tranen van verdriet zullen er blijven, tranen van gemis, maar de (glim)lach van de herinnering is er ook.
Ik heb zoveel mooie herinneringen aan je en die draag ik bij me, voor altijd!

Mijn lieve Lovely, mijn meisje, voor altijd in mijn hart.

Mijn lieve meisje, mijn knappie, mijn draakje, mijn fluffie
Kon ik de tijd maar terug draaien.
Mocht ik nog maar even met je zijn
Want ook al weet ik dat het goed is
Jou missen doet zo’n vreselijke pijn
Ik draag je bij me dag en nacht
Daaruit put ik nog een beetje kracht
Het is alweer ruim 2 jaar geleden, wat vliegt de tijd
Ik kan het nog altijd niet geloven, ik ben je kwijt
Kwijt hier bij me, niet in mijn hart
Daar heb je een mooie plek, alleen voor jou
Voor jou alleen Luvvie, omdat ik zo erg van je hou

Alweer ruim 3 jaar geleden en nog altijd is daar die leegte.
Het gemis, een gat...
Ik mis je elke dag, dag en nacht.
Er zijn zoveel dingen die ik met je zou willen delen, maar dat kan niet meer.
Niet meer hier bij mij.
Lieve schat, ik denk altijd aan je, je zit in mijn hart omringt door liefde, een speciale en moie plek, alleen voor jou.
Love you Love!

Meer dan 4 jaar geleden moest ik afscheid van je nemen...hier op aarde, nooit echt.
Ik draag je altijd bij me...ondertussen heb je gezelschap gekregen.
Weer lege plekken hier, weer gemis, nog meer verdriet en pijn, maar ook een glimlach naast de tranen.
Tranen in overvloed, maar geen pijn meer voor mijn geliefden
Ik glimlach door de tranen heen als ik denk aan de mooie plek waar jullie nu zijn, allemaal:

Jaren gaan voorbij...5,6,7 jaar, maar het blijft een gemis, sommige hoefafdrukken blijven nu eenmaal voor altijd bestaan...
Ik mis je nog elke dag!